Przygotowana ekspozycja pokazuje przedmioty służące do pozyskania i przetwarzania miodu, pszczelarską literaturę, elementy stroju pszczelarza, różne typy uli, liczny materiał ikonograficzny, dokumenty i kroniki. Pokazane zostały również wyroby pozyskiwane z miodu oraz wosku pszczelego. W ogrodzie „Domu Urbańczyka można oglądać najstarsze ule.Wszystkie eksponaty zostały wypożyczone przez członków Chrzanowskiego Koła Pszczelarzy.
Wystawa czynna będzie do końca grudnia.
Sama tradycja pszczelarska istnieje w Chrzanowie od ponad 700 lat, bowiem już Piotr Ligęza, nadał mieszkańcom uprawomocniony przywilej pozwalający na wybieranie miodu z pańskich lasów. Rozkwit pszczelarstwa nastąpił w XV wieku. Do hodowli pszczół wyznaczone były wówczas specjalne miejsca poza obrębem miasta, tzw. pszczelniczyska. Jedno znajdowało się nad Chechłem, drugie na Kątach, inne w pańskich lasach. Płacono za nie w gotówce lub w naturze. W XIX wieku pszczelarstwo podupadło. Jego nowy rozkwit przypadł na lata trzydzieste XX wieku. W 1917 r. powstał pierwszy związek pszczelarzy o nazwie „Towarzystwo Pszczelarzy w Chrzanowie”. Działał on aktywnie do 1939r., obejmując swoim zasięgiem gminy: Chrzanów, Trzebinię, Jaworzno, Krzeszowice.Członkowie Towarzystwa prócz pracy w pasiekach zajmowali się samokształceniem, szkoleniem początkujących adeptów, a także uczestniczyli w spotkaniach z ludnością i młodzieżą szkolną, informując o potrzebie sadzenia drzew i krzewów oraz o gospodarczym znaczeniu pszczół. Po II wojnie światowej zrzeszenie pszczelarzy przyjęło nazwę Powiatowe Koło Pszczelarzy w Chrzanowie, które skupiało pszczelarzy z terenów: Alwernii, Babic, Balina, Bobrku, Byczyny, Ciężkowic, Chełmka, Jelenia, Lubiąża, Krzeszowic, Kwaczały, Młoszowej, Myślachowic, Nowej Góry, Płazy, Rudawy, Tenczynka, Trzebini, Sierszy, Woli Filipowskiej, Zalasu, Żarek. Zrzeszało 459 członków posiadających 1742 rodziny pszczele. Kolejny okres rozwoju pszczelarstwa na Ziemi Chrzanowskiej to lata pięćdziesiąte i szećdziesiąte. W roku 1975 po likwidacji powiatów, związek objął swoją działalnością gminy Chrzanów, Trzebinia, Babice, Libiąż. Było to regionalne koło liczące 250 członków, co utrudniało sprawne zarządzanie i zaspokajanie potrzeb pszczelarzy. Z tego powodu w 1982 roku Koło rozpadło się i w poszczególnych gminach powstały samodzielne koła. Prezesem Koła w Chrzanowie został wówczas Jan Głownia. Początek lat osiemdziesiątych to również inwazja nieznanej w Polsce choroby pszczół, zwanej warrozą, która dziesiątkowała pasieki z powodu braku skutecznego lekarstwa. Pszczelarstwo przetrwało dzięki nieustępliwej, upartej i kosztownej walce z tą chorobą. W roku 1990 Koło w Chrzanowie liczyło 27 członków i niewiele ponad 100 pni. Znaczącej pomocy finansowej w walce z warrozą udzieliły władze gminy Chrzanów. Duże znaczenie dla chrzanowskiego pszczelarstwa miało bezpłatne udostępnienie sali przez parafię p.w.św.Mikołaja na odbywanie comiesięcznych zebrań, z której korzystamy do dnia dzisiejszego. W kolejnych latach następował stopniowy wzrost ilości członków i pszczelich rodzin. W roku 2000 do Koła należało 36 członków z 255 rodzinami pszczelimi. Obecnie koło liczy 49 członków będących w posiadaniu 407 pni.
Opracowanie na podstawie jubileuszowego wydawnictwa Koła.