Barbara Brzózka
Pisanie wierszy jest dla mnie sposobem na życie. To coś w rodzaju krzyku wydobywającego się z głębi duszy. Na moją poezję nie mam wpływu, to ona ma wpływ na mnie. To sposób na życie Najlepszy przyjaciel, który nigdy mnie nie zdradzi.
Ikar
Płakałam i błagałam Boga
Ale on nie zatrzymał chwili w biegu
Świat wciąż się kręci razem ze mną
Zostawia me ślady na śniegu
I biegnę razem ze światem
W to błędne koło wtłoczona
Łzy tłumię zastygłe na ustach
I załamuję ramiona
Każda chwila bezpowrotnie mija
Biegnąc razem ze mną w odmęt zapomnienia
I znikając gdzieś pamięci ludzkiej
Do bezczującego podobnej kamienia
A ja jak ten kij wbity w wodę
Co pragnie bieg rzeki odwrócić
Jak Ikar co odważnie wzleciał w niebo
By do dusz więzienia nie wrócić